Het leven is geen perenboom. Gevaar loert altijd en overal om de hoek. Juist wanneer je het niet verwacht, ben je je leven het minst zeker. Een goed voorbeeld hiervan is de ogenschijnlijk fijne, warme zomer. Niet is minder waar, mind your steps!
Heel voorzichtig kunnen we weer bijna beginnen met ademhalen: de zomer zit er nagenoeg op. Erg veel kan ons nu niet meer gebeuren. Nederland kijkt het hele jaar massaal klappertandend en natgeregend uit naar deze “mooiste tijd van het jaar". Ik kan echter ieder jaar opnieuw alleen maar hopen dat deze ellende zo snel mogelijk weer voorbij is, want de zomer zit vol met gevaren.En dan doel ik niet eens op de kans om ebola of parasieten op te lopen in een of ander tropisch oord. Nee echt, ook in Nederland ben je je leven niet zeker in de zomer…
Het regent zonnestralen
De ellende begint voor mij al bij de eerste magere zonnestraaltjes, als ik pech heb in april al. Zonnebanken en urenlange baksessies in de zon vermijd ik, maar zelfs de kleinste minuutjes blootstelling aan daglicht, ondanks dat ik ben bewapend met zonnebrand factor 30, worden mij bijna fataal. Je kunt het een huidtype “prachtig blank huidje” noemen, ik merk vooral dat ik na 10 minuten in de zon de rest van de week niet meer normaal kan zitten of liggen, omdat ik getransformeerd ben tot kreeft. Wat ik ook doe: huidkanker is gratis, zeker voor mensen met zo’n lekker Hollands huidje als ik. En daar krijg je dan nog gratis de uit hun winterslaap ontwaakte Herpes simplexvirusjes bij, die je schattige gezichtje compleet ruïneren door zo’n heerlijke koortslip op je gezicht te planten.
Wade in the water
En na de huidkanker en herpesvirussen worden we genadeloos blootgesteld aan de volgende risico’s, want zodra de temperaturen oplopen zoeken we verkoeling in het water. Openbare zwembaden zijn voor mij zonder twijfel nachtmerrie-opwekker nummer 1! Het gaat me heus niet alleen om het aanzicht van vette patat-met-zwembadmayonaise-etende morbide obesitaspatiënten in badpakken (al is dat ook geen feest). Maar wat dacht je van voetschimmel, tinea pedis, domweg zwemmerseczeem? It’s all in the name. Openbare zwembaden zijn dé broedplek voor jeukende en pijnlijke tenen.
“Vermijd dan het zwembad en ga in openbaar water zwemmen!” zou een normaal-denkend mens dan zeggen. Fair enough, maar nee hoor! Daar moeten eind juli ineens halsoverkop de in het water spelende peutertjes door hun moeders de branding uit gesleurd worden: “een slijmerige, roodbruine smurrie”, roodvonk dus! Of het moment dat je loopt te shinen in je nieuwe hardloopoutfit, met blote voetjes door het mulle zand, je voelt je de koningin van de fitheid! Totdat je een met oostenwind aangespoelde kwallendrab tussen je tenen door voelt sijpelen.
Inspuiten en uitpluizen maar!
Dan door naar de volgende bron van irritatie: insecten! Begrijp me niet verkeerd, met je bikinibroek middenin een nest met rode mieren gaan zitten heeft dan nog best ergens zijn charmes. Maar de romantiek is eraf, omdat ik in de zomer niet meer onbezorgd de deur uit kan. Als ik niet bewapend met EpiPen het huis verlaat, kan ik mezelf na een wespensteek wel afschrijven als rottende aardbei. De cytokines gieren door mijn lijf: overal jeuk en bulten, opgezwollen worstenvingertjes, spraakgebrek door een opgezwollen tong. De zomer, wat een feest!
En vergeet niet: in de brandende zon vertoeven is geen pretje, maar zoek VOORAL geen dekking onder bomen! Dit kan tot twee even ellendige situaties leiden: ’s avonds door een lieftallige huisgenoot als een aap moeten worden uitgepluisd, in de hoop dat dat ene teken-kreng gevonden wordt. Of je loopt de rest van de zomer rond met een eenzijdig verlamd gezicht en opgezwollen tepels en oorlellen door de ziekte van Lyme.
Nog niet overtuigd? Je zou ze de kost moeten geven, de oververhitte, gedehydrateerde, aan zonnesteek lijdende “zomer-patiënten”. Die arme zielen, allemaal ten prooi gevallen aan het lot der mooie, warme dagen. De eerste hulp draait overuren. Daar zitten ze dan, de vakantievierders met hun verbrande barbecuevingers, zonnebultjes, grasallergieën, muggenbulten, misselijkheid, hoofdpijn, kortademigheid, epileptische aanvallen, shock! Need to say more?....
Je zou ze de kost moeten geven, de oververhitte, gedehydrateerde, aan zonnesteek lijdende “zomer-patiënten”.
Je zou ze de kost moeten geven, de oververhitte, gedehydrateerde, aan zonnesteek lijdende “zomer-patiënten”.
Sex, drugs and rock-and-roll
En om er dan nog maar het beste van te maken, proberen we afleiding te zoeken. We hebben echt geen zwoele Riviera of romantische Franse strand-taferelen nodig om lekker in het rond te scharrelen. Vakantieliefdes kunnen ook prima bloeien op de Veluwe of aan het IJsselmeer… Ja, óók in Nederland sluiten we deze onvergetelijke zomer gewoon weer af met de gebruikelijke post-summer SOA-test.
Maar gelukkig, de échte zomer duurt in Nederland hoogstens een week. Het is begin september, de onstuimige herfstwolken zijn in aantocht. Ik kan weer beginnen met dromen en stoppen met mijn benen scheren! Leg mij maar bebeenhaard op de bank voor een knisperend haardvuurtje, bewapend met een grote kop thee en massa’s chocolade. Het enige risico wat ik loop is dat op morbide obesitas en trombosebenen; dat heb ik er maar al te graag voor over!