Voorheen recenseerden wij boeken en films, maar laten we realistisch blijven: het meeste studieontwijkende gedrag bestaat tegenwoordig uit het bingewatchen van series. Wij gaan natuurlijk graag met onze tijd mee, daarom hier drie medische series voor in de trein, op de bank of in 3219.0061.
New Amsterdam
Twee seizoenen
Vakgebied: diverse
De kersverse directeur van het eerste overheidsziekenhuis in de Verenigde Staten, Max Goodwin (Ryan Eggold), pakt het anders aan. Het tempo ligt er goed in: tijdens de eerste veertig minuten wordt bijna de hele staf van de cardiothoracale chirurgie ontslagen, is er een patiënt met een ebolaverdenking en heeft Max’ vrouw een complete placenta previa. Geen nood natuurlijk, want in aflevering twee zijn er alweer drie nieuwe thoraxchirurgen aan de slag en alle artsen zijn kundig op elk denkbaar vakgebied. De plannen van Max om iedere zorgvrager te helpen, ook zonder verzekering (we hebben het over het Trumpiaanse Amerika) zijn ronduit ergerlijk te noemen. De filantropie van Max wordt de hele serie door je strot geduwd en ik kan me niet voorstellen dat iemand behalve het SP-electoraat daar op zit te wachten. Erg origineel is het verder ook niet, met gebeurtenissen die duidelijk van Grey’s Anatomy zijn gestolen. Ryan had het beter bij The Blacklist kunnen houden en wij bij Meredith Grey.
Code Black
Drie seizoenen
Vakgebied: spoedeisende geneeskunde
Code zwart wordt op de drukste SEH van de Verenigde Staten gebruikt wanneer de middelen om patiënten te helpen groter zijn de zorgvraag. En in het financieel krappe Angels Memorial Hospital gebeurt dat natuurlijk iedere aflevering. De serie volgt een aantal kersverse AIOS die begeleid worden door “papa en mama”, respectievelijk de vrouwelijke opleider en de mannelijke hoofdverpleegkundige. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tijdens de eerste aflevering twijfelde of ik nog wel arts wilde worden: de gigantisch hectiek, enorme hoeveelheden bloed op de vloer en het gebrek aan begeleiding van de AIOS waren indrukwekkend. Natuurlijk viel het allemaal wel mee uiteindelijk en wordt iedereen bij het handje genomen. Met genoeg spannende gebeurtenissen en prima karakterontwikkelingen is het goed genieten. De acteurs zelf denken daar waarschijnlijk anders over, gezien elk seizoen de halve cast vervangen wordt. Dat is echter geen probleem meer, want het derde seizoen was ook het laatste.
Doctor Foster
Twee seizoenen
Vakgebied: huisartsgeneeskunde
Van de Nederlandse publieke omroep ben ik meestal geen fan, maar de BBC kan daarentegen hoogkwalitatief vermaak leveren. Gemma Foster (Suranne Jones) is een succesvolle huisarts in een landelijk Engels dorpje en komt erachter dat haar man vreemdgaat. Er knapt iets in Gemma en ze maakt het haar levensmissie om alles wat haar man heeft kapot te maken. Maar ja, dat is wel lastig als je allebei in de veertig bent, een jonge zoon hebt, en wat zullen de buren wel niet denken? Misschien krijg je nu wat GTST-vibes, maar dat is niet terecht. De juiste vraag is of het wel realistisch is: Gemma komt amper meer in haar praktijk omdat ze te druk is met snode plannen smeden, bij elke geringe tegenslag grijpt ze naar de wijn en het Leerboek medische ethiek staat vast niet in de kast. Hm, misschien toch wel realistisch? Met leuke plottwists, psychologische spelletjes en misschien zelfs een vlaag van herkenning biedt Doctor Foster tien uur prima entertainment.
